من وجای خالی تو

تو می تواستی

نقش اسمان را برای این پنجره بازی کنی

روزم را روشن کنی

تا من نقشه ی جاده ای را پشت پنجره بکشم

شامگاه

وقتی خاک الود بر م گشتم

نقش ستاره ای را بازی کنی

من پرده ها را بکشم

و تو اتاقم را روشن کنی

بر روی میز

یک بشقاب هم برای تو می گذارم

بعد روبروی یک صندلی خالی می نشینم ونگاهت می کنم

مثل دو اینه ی روبرو

من وجای خالی تو

تا ابد این بازی را ادامه می دهیم

                                                                          "امیر هوشنگ افتخاری راد"