خوب من

خوب من ، اضطراب کافی نیست ... جسدم رابرایت آوردم

هی بریدی ، سکوت باریدم   ... بخیه کردی و طاقت آوردم

در تنم زخم و نخ فراوان است ...سر هر نخ برای پرواز است

.تا برقصاندم ، برقصم من ... او خداوند خیمه شب باز است .

از تبار خروش و طغیان بود ...رشته اتشفشان بر موهاش

چشمهایش عصاره ی خورشید

یک شبی مجنون نمازش را شکست

یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او پر زلیلا شد دل پر آه او
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای بر صلیب عشق دارم کرده ای
جام لیلا را به دستم داده ای وندر این بازی شکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی دردم از لیلاست آنم می زنی
خسته ام زین عشق، دل خونم مکن من که مجنونم تو مجنونم مکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو ... من نیستم
گفت: ای دیوانه لیلایت منم در رگ پیدا و پنهانت منم
سال ها با جور لیلا ساختی من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم صد قمار عشق یک جا باختم
کردمت آوارهء صحرا نشد گفتم عاقل می شوی اما نشد
سوختم در حسرت یک یا ربت غیر لیلا برنیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سرمیزنی در حریم خانه ام در میزنی
حال این لیلا که خوارت کرده بود درس عشقش بیقرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم صد چو لیلا کشته در راهت کنم

خداحافظ سال91

چیزی به سال جدید نمونده         

مثل هر سال یه ذره استرس دارم هیجان زدم و...

یه سال دیگه هم گذشت

حالا وقت حساب سر انگشتیه

تو سال 91 چیکارا کردم چیکارا میتونستم بکنم چیکارا باید می کردم

خوب می تونستم سال 91 رو خیلی خوب بسازم ولی نشد 

زندگی را خیلی سخت گرفتم  خب واقعا هم سخت بود زندگی به دور از خانواده تو یه شهر دیگه به جای این که بیام از لحظه های زندگی استفاده کنم و ازشون لذت ببرم ...

ولی میخوام به خودم قول بدم سال جدید این طوری نباشه قول قول

اره چرا که نه مگه کسی غیر از خود ادم زندگیشو می سازه معلومه که نه این مایم که روزا ها و لحظه هامونو میسازیم درسته بعضی وقتا یه چیزایی دست ما نیت و تا اونجایش که دست ماس رو باید به بهترین وجه بسازیم

کارهایی را انجام بدم که دوست داریم

هیچ راهی برای ضدحال های دیگران نذاریم

نذاریم واسه خاطر چیزای کوچیک شادیهامون خراب بشه

..........

اینطوری به خودمون به لحظه هامون به خدا و به هیچکس مدیون نیستیم

پس پیش به سوی یه سال خوشگل دوست داشتنی پر از هورااااااااااااااااااااااااااااااااااااواسه خودمون

همه چیزایی که دوست دارم

خدا

       خانوادم        

                  دوستام

                             مزرعه ی افتابگردان            شالیزار

گندمزار    یه جاده مه الود سرسبز

                                  راه رفتن روی برگا پاییزی

                                        بوی خاک بارون خورده بو کاگل

                                                                        واستادن بالای کوه

                                 با پای برهنه راه رفتن رو شن ها و چمن های خیس

درختای پر از شکوفه تو بهار

                                  چیدن سفره ی هفت سین

یه موقع هایی انگار تو دلم کیلو کیلو قند اب میکنن انگار تمام شادیهای دنیا تو دلم جمع شده

یه موقع هایی هم اونقد دلم میگیره که انگار هیچ خوشی تو دنیا نیست

یه موقع امیدوار امیدوارم

یه موقع هایی هم دلم یهو خالی میشه پشتم می لرزه

یه موقع هایی میخوام داد بزنم بگم همه ی ادما را دوست دارم 

یه موقع هایی هم حوصله ی خودمم ندارم

هییییییییییی