جهان را به قواره چشم های تو بریدم

جهان را به قواره چشم های تو بریدم

ولی تو رفته ای

و این جهان بریده بریده با من تنها می شود

                                                                                        "امیر هوشنگ افتخاری راد"







طرحی برای سه سایه

ای خفته در چشم تو ، از خشم تو ، اندوه
ای رسته در خون تو ، از یاد تو ، افسوس
ای با سکوتت سوخته اندیشهء باغ
ای نام تو ، از یاد تو ، گلبوتهء شرم ؛
ازمن گریزانی ، بفکر خویشتن باش .

در یاد خود گر نیستی ، در یاد من باش . 
۲
ای جسته در چشم تو ، از خشم تو ، آذر

ای رسته درخون تو ، از یاد تو ، لبخند
ای با خروشت سوخته پندار مرداب
ای یاد تو ، از نام تو شیرین ترین یاد ؛
ای آنکه پنهان منی ، پیدای من باش .
ای آنکه مرداب توام ، دریای من باش .
۳
ای در بهاران ، بیغم از پائیز خون ریز
ای باد و برف و سوز و سرمای زمستان
خون تو ، از ننگ تو ، لبریز
یاد تو ، از نام تو ، بیزار ؛
در آسمانها بوده ای ، یکدم زمین باش .
از من ، نه ! از پندار شومت شرمگین باش .


                                                                             "فریدون ایل بیگی"



سیب


درخت سیب باغچه

ادم را به یاد گناهان بد وی می اندازد

چه عشوه های درشتی

انگار

سیب را افریده اند که ادم

با کسی بخورد

نیستی اما که !

سیب ها

می افتند....!!! 

                                                                               "علی رضا بازرگان"

                                    



                                       

انتظار

تنها تونیستی
من نیز چون توام
تو نیزچون منی .
چشمان من براه
دستان تو پر است .
چشم تو منتظر
دستان من تهی است .
ای دستهای پر !
ای چشم منتظر !
پاید نگاه من
دست پر ترا .
اندیشه های من
تدبیرهای تو .
تصویرهای من
تعبیرهای تو .
در ُ گرم گرم من
تشویرهای تو .

اى دستهای پر !
در دستهای من
خون تو می دود .
ای دستهای پر !
در دستهای تو
خون تو می دود ؟
ای دستهای پر !
رگهای سرخ تو
زردو فسرده اند .
پائیز آمده :
کز باغ دست تو
خشکیده شاخه ها
بر جای مانده است ؟
قمری دست تو
در خواب مانده است ؟
. « او را صدا بزن »
تا شعرهای من
کارد به دست تو
عشق نهفته را ،
تا دستهای تو
ریزد به دست من

یاس شکفته را .              

_____________

"فریدون ایل بیگی"

1- مصرع از نیما یوشیج است .


هر کجا هستم باشم

      هر کجا هستم باشم 

     اسمان مال من است

     عشق زمین مال من است

       چه اهمیت دارد

      گاه اگر می رویند 

      قارچهای غربت ؟   ...


   "سهراب سپهری"                                                                                             

                                                           


                                                  

                                                                                         

                                                                                          "سهراب سپهری"