قاتل یکشنبه ها
چند وقتی بود در بخش مراقبت های ویژه یک بیمارستان معروف ، بیماران یک تخت بخصوص در حدود ساعت ۱۱ صبح روزهای یکشنبه جان می سپردند و این موضوع ربطی به نوع بیماری و شدت و ضعف مرض آنان نداشت.
این مسئله باعث شگفتی پزشکان آن بخش شده بود به طوری که بعضی آن را با مسائل ماورای طبیعی و بعضی دیگر با خرافات و ارواح و اجنه و موارد دیگر در ارتباط می دانستند.کسی قادر به حل این مسئله نبود که چرا بیمار آن تخت درست در ساعت ۱۱ صبح روزهای یکشنبه می میرد.به همین دلیل گروهی از پزشکان متخصص بین المللی برای بررسی موضوع تشکیل جلسه دادند و پس از ساعت ها بحث و تبادل نظر بالاخره تصمیم بر این شد که در اولین یکشنبه ماه ، چند دقیقه قبل از ساعت ۱۱ در محل مذکور برای مشاهده این پدیده عجیب و غریب حاضر شوند.
در محل و ساعت موعود ، بعضی صلیب کوچکی در دست گرفته و در حال دعا بودند، بعضی دوربین فیلمبرداری با خود آورده و …
دو دقیقه به ساعت ۱۱ مانده بود که « پوکی جانسون » نظافتچی پاره وقت روزهای یکشنبه وارد اتاق شد. دوشاخه برق دستگاه حفظ حیات ( Life support system ) را از پریز برق در آورد و دوشاخه جاروبرقی خود را به پریز زد و مشغول کار شد ...!!
پیکنیک لاک پشتها
یک روز خانواده ی لاک پشتها تصمیم گرفتند که به پیکنیک بروند. از آنجا که لاک پشت ها به صورت طبیعی در همه ی موارد یواش عمل می کنند، هفت سال طول کشید تا برای سفرشون آماده بشن!
در نهایت خانواده ی لاک
پشت خانه را برای پیدا کردن یک جای مناسب ترک کردند. در سال دوم سفرشان
(بالاخره) پیداش کردند. برای مدتی حدود شش ماه محوطه رو تمیز کردند، و سبد
پیکنیک رو باز کردند، و مقدمات رو آماده کردند. بعد فهمیدند که نمک
نیاوردند!
پیکنیک بدون نمک یک فاجعه خواهد بود، و همه آنها با این
مورد موافق بودند. بعد از یک بحث طولانی، جوانترین لاک پشت برای آوردن نمک
از خانه انتخاب شد.
لاک پشت کوچولو ناله کرد، جیغ کشید و توی لاکش کلی بالا و پایین پرید، گر چه او سریعترین لاک پشت بین لاک پشت های کند بود!
او قبول کرد که به یک شرط بره؛ اینکه هیچ کس تا وقتی اون برنگشته چیزی نخوره. خانواده قبول کردن و لاک پشت کوچولو به راه افتاد.
سه
سال گذشت... و لاک پشت کوچولو برنگشت. پنج سال ... شش سال ... سپس در سال
هفتم غیبت او، پیرترین لاک پشت دیگه نمی تونست به گرسنگی ادامه بده . او
اعلام کرد که قصد داره غذا بخوره و شروع به باز کردن یک ساندویچ کرد.
در
این هنگام لاک پشت کوچولو ناگهان فریاد کنان از پشت یک درخت بیرون پرید،«
دیدید می دونستم که منتظر نمی مونید. منم حالا نمی رم نمک
بیارم»!!!
آخرین شب
این آخرین شب است که بیدار مانده ام
شاید دوباره نامه ی او جان بگیرد و عطرش سکوتِ مرا سرنگون کند
این آخرین شب است که بیدار مانده ام
اما اگر صبر کرده بود...؟
دیگر چه سود به حالِ خرابِ من،
وقتی که دستِ مرا سرد میفشرد؟
یعنی برو...
این آخرین شب است که بیدار مانده ام
فردا سکوتِ خانه و یک سقف و یک طناب...
دنیای انتظار مرا دار میزند
باور نمی کنی ؟
تمام جادههای جهان را
به جستجوی نگاه تو امده ام
پیاده
باور نمی کنی ؟
پس این تو و این پینه های پای پیاده ی من
حالا بگو
در این تراکم تنهایی
مهمان بی چراغ نمی خواهی؟
"یغما گلرویی"
تو که بروی
تو که بروی دلم دوباره
باران را بهانه خواهد کرد
باران بهانه ی خوبیبرای بیقراریست
با رفتنت تنهایی برایم معنا می شود
ومن هیچگاه فراموش نخواهم کرد
ارامش حضورت را
"رها"
